Lucas Dobyne

Onderwerp: Lucas Dobyne zo nov 04, 2012 11:08 am

C H A R A C T E R
Voornaam Lucas
Achternaam Dobyne
Bijnaam Luke, Doby
Leeftijd 30
Geslacht Man
Baan Bibliothecaris
Geaardheid Biseksueel

F A I R Y T A L E
Naam Soldier
Verhaal Bearskin
Bijzonderheden -

I N S I D E
Karakter Eerlijk, vastberaden tot koppig aan toe, creatief, rustig, eervol, behulpzaam, zorgzaam, sterk gevoel voor rechtvaardigheid, soms snel geïrriteerd
Verleden In zijn sprookje was Lucas soldaat. Toen zijn oorlog voorbij was, en hij terug naar huis wilde keren, kwam hij erachter dat zijn ouders tijdens de oorlog omgekomen waren; toen hij bij zijn broers aanklopte voor hulp, lieten ze hem in de kou staan. Hij trok weg van zijn geboortedorp, de wereld in, tot hij in een bos een man tegenkwam. Deze man zei dat hij Lucas wel zijn goed en rijkdommen wilde geven als Lucas kon bewijzen dat hij niet bang was. Waarvoor hij bang moest zijn kwam Lucas al snel achter: toen hij zich omdraaide, stond er een grote beer achter hem. Zonder aarzeling schoot hij de beer neer, wat schijnbaar genoeg bewijs was dat hij niet bang was. De man zei Lucas dat hij zeven jaar lang de groene jas van de man moest dragen met daaroverheen het vel van de beer. Hij mocht zijn haar niet knippen en hij mocht zich niet scheren, en hij mocht boven alles niet bidden. Als Lucas binnen die zeven jaar zou sterven, zou zijn ziel voor de man zijn – als hij nog zou leven, zou hij compleet vrij zijn en alle rijkdommen mogen houden. Lucas ging akkoord.

Hij trok door het land, en gebruikte het geld van de man om goede daden te doen. Hij gaf geld aan de armen, die in ruil hiervoor voor hem baden. Voor de rest deed hij precies wat de man hem gevraagd had. Daardoor verwilderde hij ontzettend gedurende de zeven jaar. In het vierde jaar moest hij verblijven in een herberg; na een grote aanbetaling kreeg hij een kamertje aan de achterkant, zodat hij de rest van de gasten niet zou laten schrikken. Toen hij naar zijn kamer liep, hoorde Lucas gehuil en gejammer. Hij vond een man met drie dochters, die niet meer genoeg geld hadden om hun rekening te betalen. Lucas besloot hen te helpen door hun rekening te betalen en hen nog wat extra geld toe te stoppen. De man was zo dankbaar dat hij Lucas zei een van zijn dochters als vrouw uit te kiezen. De oudste vloog de kamer uit nog voor Lucas haar kon aankijken, en de middelste trok haar neus op, zeggend dat hij er niet uitzag als een mens. De jongste dochter keek hem echter recht aan en zei dat ze wel met hem wilde trouwen, omdat hij wel een zachtaardige man moest zijn als hij hen zo geholpen had. Lucas brak een ring in tweeën en kerfde zijn naam in de ene helft, en de naam van zijn verloofde in de andere. Hij zei haar nog drie jaar op hem te wachten, en verliet de herberg.

De zeven jaar gingen voorbij, en Lucas keerde terug naar de man in het bos. De weddenschap had hij gewonnen. De man knipte zijn haar en hielp hem met scheren, en kleedde hem in rijke gewaden. Zo stuurde hij Lucas naar het huisje van zijn verloofde. Eerst werd hij natuurlijk niet herkend, omdat hij er nu niet langer verwilderd uitzag, maar toen hij zijn helft van de ring liet zien, herkende zijn verloofde hem, en viel hem in de armen. Haar twee oudere zussen werden wanhopig toen ze zagen wat ze hadden laten schieten, en pleegden in hun wanhoop zelfmoord; de een verdronk zich, de ander hing zich op aan een boom. Even later verscheen de man, die Lucas vertelde dat hij nu helemaal van hem af was – hij had immers twee zielen gekregen in plaats van de ene ziel die hij van Lucas gekregen zou hebben. Ondanks het feit dat de jongste dochter kapot was van de dood van haar zussen, trouwde ze toch enkele weken later met Lucas, en de twee leefden in rijkdom dankzij het geld dat Lucas van de man had gekregen.

Het mocht Lucas echter niet meezitten. Twee jaar nadat ze getrouwd waren, stierf zijn vrouw doordat ze ernstig ziek was geworden. Kinderen hadden ze niet, dus Lucas bleef alleen achter. Hij bleef in hun huis wonen, maar het voelde leeg aan, en Lucas was er alles behalve gelukkig. Zijn dagen waren een sleur die uiteindelijk verbroken werd door de vloek van de Evil Queen. Zijn herinneringen raakte hij natuurlijk kwijt.

In Storybrooke is hij Lucas Dobyne. Hij had een normale jeugd als enigskind, maar vond niet echt aansluiting bij de meeste van zijn leeftijdsgenoten tot hij, rond zijn tiende, Graham leerde kennen. Graham bombardeerde zich al snel tot zijn beste vriend, en Lucas weet eigenlijk nog steeds niet goed hoe ze zo goed kunnen functioneren, omdat Graham niet echt gemakkelijk in de omgang is als je hem langer dan een week wilt kennen, maar ze zijn nog steeds vrienden, dus er moet wel iets goed gaan. Lucas is een van de weinige mensen die weet van de slechte relatie die Graham met zijn vader had, en waarschijnlijk de enige die zich zo’n zorgen maakt om Graham’s drang naar alcohol. Hij denkt – hoopt – dat hij meer van Graham weet dan wie dan ook, en dat hij ook meer om Graham geeft dan wie dan ook, ook al denkt hij dat Graham dat niet helemaal in de gaten heeft. Desondanks stelt hij zich tevreden met zijn positie als beste vriend en praatpaal wanneer Graham weer eens iets te veel gedronken heeft, en houdt hij maar gewoon zijn mond over wat hij er precies van denkt wanneer Graham na de zoveelste one-night stand bij hem komt schuilen tot de vrouw – of man – in kwestie uit huis verdwenen is.

Onderwerp: Re: Lucas Dobyne zo nov 04, 2012 11:15 am

Yup, goedgekeurd, uiteraard xD
Je mag beginnen met spelen~ :3