Story

Onderwerp: Story wo okt 24, 2012 9:02 am

Once upon a time...

Lange tijd leefden sprookjespersonages vredig in hun eigen verhalen zonder geweldig veel dreiging van buitenaf. Ze vonden elkaar, werden verliefd, trouwden, kregen kinderen, en leefden nog lang en gelukkig. Zo had het voor altijd voor iedereen moeten gaan. Zo had het ook voor Snow White en Prince Charming moeten gaan. Toen ze elkaar vonden stond, zoals het een goed verhaal betaamt, alles hen in de weg, maar nooit twijfelden ze eraan dat ze elkaar uiteindelijk weer zouden vinden.

De Evil Queen, Snow White's stiefmoeder, twijfelde daar ook niet aan, en wilde er kostte wat het kost een stokje voor steken. Snow White had er immers voor gezorg dat zij en haar geliefde - niet Snow White's vader, natuurlijk niet, ze had nooit van de koning gehouen - ruw uit elkaar getrokken werden en haar geliefde stierf, enkel en alleen omdat Snow White hem geen geheim had kunnen houden. De Queen was het nooit vergeten, altijd zinnend op een kans om het Snow White betaald te zetten, en op het moment dat Snow White tot over haar oren verliefd was op Prince Charming zag ze haar kans. Ze had Snow White al meerdere malen proberen te vermoorden, maar de jager had zich tegen haar gekeerd, en alle andere plannen die ze had gehad waren ook niet fatsoenlijk uitgekomen. Maar nu had ze een middel om Snow White te raken waar het pijn deed: haar Prince Charming.

De Queen kidnapte Charming en stelde Snow White voor een keuze - of ze nam een hap van de vergiftigde appel, of Charming zou sterven. Uit haar liefde beet Snow uiteraard in de appel. De Queen dacht dat het daarmee afgelopen zou zijn, maar waar ze geen rekening mee had gehouden, was dat Charming ontsnapt was en Snow's levenloze lichaam had gevonden. Waar ze geen rekening mee had gehouden was dat een kus genoeg was om de bezwering van de appel ongedaan te maken en Snow terug tot leven te wekken. Haar plan had weer gefaald - en ze zinde nog meer op wraak dan ooit.

Wanhopig wendde ze zich tot de ene persoon waarvan ze wist dat hij haar zou kunnen helpen: Rumpelstiltskin. Ze wist dat deze een krachtige vloek gemaakt had, en dat die vloek haar zou helpen Snow White's geluk te ontnemen; met die vloek zou ze namelijk een wereld kunnen creëren waarin alleen zij, niemand anders, een happy ending zou hebben. Ze maakte een deal met Rumpelstiltskin: de vloek in ruil voor haar totale gehoorzaamheid in deze nieuwe wereld van haar. Ze moest hem alles gunnen, alles voor hem doen, zolang hij maar 'alsjeblieft' zei.

Met de vloek in handen keerde ze terug naar het kasteel waar Snow White en Prince Charming op het punt van trouwen stonden, en ze liet de vloek los. De wereld rond hen vervaagde, en alles werd zwarter dan de nacht.

There are no happy endings.

De vloek had iedereen binnen de wereld van sprookjes naar onze bekende, moderne wereld gestuurd, naar een plaatsje dat Storybrooke heette. Binnen Storybrooke wist niemand meer dat ze ooit sprookjesfiguren geweest waren, en niemand wist dat ze elkaar kenden. Iedereen die ooit een happy ending gehad had, was nu uit elkaar gehaald. Enkel de Queen, nu burgemeester, en Rumpelstiltskin wisten van het leven in hun sprookjes, maar waarom zouden ze daar hun mond over opendoen?

Al achtentwintig jaar leven de sprookjesfiguren in Storybrooke, waar er geen happy endings zijn. Maar magie heeft altijd een prijs, en de vloek van de Queen meer dan welke magie dan ook. Nu, achtetentwintig jaar later, begint haar vloek plekken van zwakte te tonen, en de torenklok, die al achtentwintig jaar 8:15 aangaf, is weer begonnen te lopen. Er zit verandering aan te komen, en misschien heeft Storybrooke ook geen happy ending voor haar burgemeester...